Vijftig jaar lang hield hij zich honderd uur per week bezig met voeten en schoenen. Wie Ron Schiedon kent weet dat hij een echte vakidioot is. Dat hij vandaag zijn leest voorgoed verlaat is voor sommigen ook een verrassing. Maar het is goed zo. “Tijd om een sociaal leven op te bouwen.”
Schiedon moet lachen als 1Amstelveen zegt dat we wel hadden verwacht dat hij als een soort Tommy Cooper zou eindigen achter zijn leest. Maar zijn afzwaaien is een weloverwegen beslissing. Een ambacht uitoefenen wordt steeds moeilijker. Geconfronteerd me veel regeltjes en steeds meer vluchtigheid is het nu tijd voor andere zaken.
Amstelveen zal hem gaan missen. Vele lokale voeten heeft hij voorzien van het juiste (vaak aangepaste) schoeisel. Het was zelfs zo erg dat bij het bekijken van de Amsterdamse marathon hij alleen al aan het schoeisel kon zien wie erbij hoorde.
Stagiair in Milaan
Vol passie en trots showt Schiedon zijn werkplaats. Tussen neus en lippen door verhaalt hij over een stagiaire die bij hem in de leer is geweest. Op zijn telefoon laat hij een foto van haar zien: “Kijk, die mocht haar ontwerpen in Milaan laten zien. Prachtig toch?”
De bevlogenheid van de Amstelveense orthopedisch schoentechnicus zal worden gemist. Al weet hij dat zijn opvolging in goede handen is. De mensen uit zijn team kunnen hun werk dus gewoon voortzetten. Ondertussen komt iemand zijn winkel binnengelopen met een grote paashaas als dank voor jaren trouwe dienst. Lachend: “Ik heb bewust geen afscheidsreceptie gepland. Met zo’n 21.000 schoenendossiers had ik geen geschikte locatie kunnen vinden.”
